Η αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα, για την Χρυσή Αυγή δεν έχει φιλοσοφικό ή φιλολογικό ενδιαφέρον, δεν αποτελεί απλά και μόνο ένα αντικείμενο γνώσεως. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο, γιατί για εμάς ο Ελληνισμός είναι ένα ΑΙΜΑΤΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, που η συνέχειά του πιστεύουμε ότι είναι οι σύγχρονοι Έλληνες. Ο Ελληνισμός είναι πάνω απ’ όλα ΑΙΜΑ και με αυτήν την οπτική βλέπουμε τον Αρχαίο Ελληνισμό. Το να μιλάς για την Αρχαία Ελλάδα μη δεχόμενος αυτήν την αλήθεια, είναι σε τελική ανάλυση ίδιο με το να μιλάς για την αρχαία Αίγυπτο, την Αρχαία Κίνα ή τον αρχαίο πολιτισμό των Βαβυλωνίων. Σε αυτό το σημείο θα επιμείνουμε γιατί δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, μέσα στα πλαίσια του ρεύματος “new age”, έχουν εμφανιστεί και στη χώρα μας κάποιες δήθεν θρησκευτικές κινήσεις, που ενώ επικαλούνται την λατρεία τους στην Ελλάδα, δεν πιστεύουν στην Φυλή, ούτε και στη βιολογική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους. Αγνοούν ότι το πρώτο συστατικό της ενότητος των Ελλήνων, που δίνει ο Ηρόδοτος δεν είναι άλλο από το ΟΜΑΙΜΟΝ.
Επιπλέον, αυτό που θεωρούν σαν ελληνική θρησκεία, δεν έχει ουδεμία σχέση με την πράγματι Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου του Ολυμπιακού Πανθέου, αλλά με σκοτεινές λατρείες που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος, χρόνους παρακμής του Ελληνισμού. Όλοι αυτοί οι “ελληνολάτρες” που δεν πιστεύουν στην Φυλή δεν μπορούν να έχουν καμμία σχέση με την Αρχαία Ελλάδα, που ήταν μια πραγματικότητα βαθιά διαποτισμένη με το Φυλετικόν Ιδεώδες. Και η θρησκεία εν τέλει της Αρχαίας Ελλάδος δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά προέκταση της φυλετικής πολιτείας. Χρησιμοποιούν μάλιστα κατά κόρον την ρήσι του Ισοκράτους “περί της κοινής παιδείας”, στρεβλώνοντας την ουσία των λόγων του μεγάλου Αθηναίου ρήτορος, ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν εννοούσε αυτά που τον εμφανίζουν να λέγει οι διάφοροι σήμερα “αντιρατσιστές ελληνοκεντρικοί”.
Είναι γεγονός πως πολλοί μεγάλοι μελετητές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού (κυρίως Άγγλοι και Γερμανοί) υποστήριξαν ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν σχέση φυλετική με τους αρχαίους Έλληνες. Άλλοι ενήργησαν υστερόβουλα, όπως ο Φαλμεράγιερ, άλλοι έπεσαν θύματα του ρομαντισμού τους και της λατρείας τους για την Αρχαία Ελλάδα, μη πιστεύοντας ότι ήταν δυνατόν οι σύγχρονοι άξεστοι Έλληνες του 19ου αιώνος να ήσαν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποίησαν και το έργο του Παυσανίου “Ελλάδος περιήγησις”, έργο στο οποίο περιγράφονται αρχαίοι τόποι έρημοι από πληθυσμό. Και πίστευσαν ότι ο Ελληνισμός εκείνη την εποχή είχε… εξαφανιστεί! Αυτό είναι λάθος και είναι λάθος γιατί αποδεδειγμένα το Έθνος μας δεν υπέστη καμμία τόσο μεγάλη γενοκτονία ώστε να εξαφανιστεί. Αφ’ ετέρου την εποχή που ο Παυσανίας περιηγείτο την Ελλάδα (τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνος) είχαν συμβεί βαθιές αλλαγές στην κατανομή του Ελληνικού πληθυσμού. Είχαν δημιουργηθεί μεγάλα αστικά κέντρα, πολλές νέες πόλεις και εκεί ζούσε ο Ελληνισμός. Όπως, δηλαδή, σήμερα τα περισσότερα χωριά, κυρίως τα ορεινά, της Ελληνικής υπαίθρου είναι έρημα και αυτό δεν σημαίνει πως οι Έλληνες εξαφανίστηκαν, έτσι συνέβαινε και τότε.
Όπως έχει γράψει στο περίφημο έργο του “Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους”, ο Άρνολντ Τόινμπι, έργο που έχει εκδοθεί στην Ελληνική από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα, η νέα Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πιο κοντά στην γλώσσα του Ομήρου, απ’ ότι είναι η σύγχρονη αγγλική από την γλώσσα της εποχής του Σαίξπηρ! Με άλλα λόγια, επί τρεις χιλιάδες χρόνια, οι Έλληνες άλλαξαν λιγότερο την γλώσσα τους από όσο την άλλαξαν οι Άγγλοι σε λιγότερο από πεντακόσια χρόνια.
Εκεί όμως όπου περίτρανα αποδεικνύεται η φυλετική συνέχεια των συγχρόνων Ελλήνων από τον μεγάλο εκείνο λαό, που δημιούργησε τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, είναι τα λαογραφικά και θρησκειολογικά στοιχεία του νεωτέρου πολιτισμού τους. Στοιχεία, που μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνος ήσαν πανταχού παρόντα στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων. Μέχρι που η αστικοποίηση και η καταστροφή του λαϊκού μας πολιτισμού από το κοσμοπολίτικο πρότυπο του καιρού μας ισοπέδωσε τα πάντα. Πρώτος την παρατήρηση αυτή έκανε ο μέγας Λαογράφος Νικόλαος Πολίτης, που κατ’ ουσίαν απέδειξε, αντλώντας υλικό από τον απλό λαό, ότι οι σημερινοί Έλληνες εξακολουθούν να πιστεύουν σε θεούς, νεράιδες, στοιχειά και δαιμόνια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που τα πίστευαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Άξιος συνεχιστής του έργου του Νικολάου Πολίτη υπήρξε ο Γ.Α. Μέγας, που το βιβλίο του “Ελληνικές Γιορτές” επανεκδόθη πρόσφατα από τις εκδόσεις “Εστία”. Από το βιβλίο του λοιπόν αυτό σας παραθέτουμε και το παρακάτω απόσπασμα:
“Όσον και αν η Εκκλησία προσεπάθησε με διδασκαλίας και νουθεσίας, με απειλάς και τιμωρίας να εκριζώση μύθους και συνηθείας της παλαιάς θρησκείας, ο άνθρωπος έμεινεν ο ίδιος εις την σκέψιν και το αίσθημα, προληπτικός και δεισιδαίμων, γεμάτος φόβους και τρόμους δια την ύπαρξιν και την ευτυχίαν του. Ασθένειαι, θάνατος, αποτυχίαι τον απειλούν ανά πάσαν στιγμήν και ο φόβος και η αγωνία του θολώνουν τον νουν, βλέπει και προοιωνίζεται δεινά, τα οποία προσπαθεί να προλάβη, ν’ αποτρέψη, ν’ αποσοβήση με τρόπους και μέσα που δεν έχουν πολλάκις σχέσιν με την αληθινήν εις τον Θεόν πίστιν, αλλ’ είναι μέθοδοι και συστήματα της μαγείας και της αρχαίας λατρείας”.
Επιπλέον, αυτό που θεωρούν σαν ελληνική θρησκεία, δεν έχει ουδεμία σχέση με την πράγματι Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου του Ολυμπιακού Πανθέου, αλλά με σκοτεινές λατρείες που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος, χρόνους παρακμής του Ελληνισμού. Όλοι αυτοί οι “ελληνολάτρες” που δεν πιστεύουν στην Φυλή δεν μπορούν να έχουν καμμία σχέση με την Αρχαία Ελλάδα, που ήταν μια πραγματικότητα βαθιά διαποτισμένη με το Φυλετικόν Ιδεώδες. Και η θρησκεία εν τέλει της Αρχαίας Ελλάδος δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά προέκταση της φυλετικής πολιτείας. Χρησιμοποιούν μάλιστα κατά κόρον την ρήσι του Ισοκράτους “περί της κοινής παιδείας”, στρεβλώνοντας την ουσία των λόγων του μεγάλου Αθηναίου ρήτορος, ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν εννοούσε αυτά που τον εμφανίζουν να λέγει οι διάφοροι σήμερα “αντιρατσιστές ελληνοκεντρικοί”.
Είναι γεγονός πως πολλοί μεγάλοι μελετητές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού (κυρίως Άγγλοι και Γερμανοί) υποστήριξαν ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν σχέση φυλετική με τους αρχαίους Έλληνες. Άλλοι ενήργησαν υστερόβουλα, όπως ο Φαλμεράγιερ, άλλοι έπεσαν θύματα του ρομαντισμού τους και της λατρείας τους για την Αρχαία Ελλάδα, μη πιστεύοντας ότι ήταν δυνατόν οι σύγχρονοι άξεστοι Έλληνες του 19ου αιώνος να ήσαν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποίησαν και το έργο του Παυσανίου “Ελλάδος περιήγησις”, έργο στο οποίο περιγράφονται αρχαίοι τόποι έρημοι από πληθυσμό. Και πίστευσαν ότι ο Ελληνισμός εκείνη την εποχή είχε… εξαφανιστεί! Αυτό είναι λάθος και είναι λάθος γιατί αποδεδειγμένα το Έθνος μας δεν υπέστη καμμία τόσο μεγάλη γενοκτονία ώστε να εξαφανιστεί. Αφ’ ετέρου την εποχή που ο Παυσανίας περιηγείτο την Ελλάδα (τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνος) είχαν συμβεί βαθιές αλλαγές στην κατανομή του Ελληνικού πληθυσμού. Είχαν δημιουργηθεί μεγάλα αστικά κέντρα, πολλές νέες πόλεις και εκεί ζούσε ο Ελληνισμός. Όπως, δηλαδή, σήμερα τα περισσότερα χωριά, κυρίως τα ορεινά, της Ελληνικής υπαίθρου είναι έρημα και αυτό δεν σημαίνει πως οι Έλληνες εξαφανίστηκαν, έτσι συνέβαινε και τότε.
Όπως έχει γράψει στο περίφημο έργο του “Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους”, ο Άρνολντ Τόινμπι, έργο που έχει εκδοθεί στην Ελληνική από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα, η νέα Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πιο κοντά στην γλώσσα του Ομήρου, απ’ ότι είναι η σύγχρονη αγγλική από την γλώσσα της εποχής του Σαίξπηρ! Με άλλα λόγια, επί τρεις χιλιάδες χρόνια, οι Έλληνες άλλαξαν λιγότερο την γλώσσα τους από όσο την άλλαξαν οι Άγγλοι σε λιγότερο από πεντακόσια χρόνια.
Εκεί όμως όπου περίτρανα αποδεικνύεται η φυλετική συνέχεια των συγχρόνων Ελλήνων από τον μεγάλο εκείνο λαό, που δημιούργησε τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, είναι τα λαογραφικά και θρησκειολογικά στοιχεία του νεωτέρου πολιτισμού τους. Στοιχεία, που μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνος ήσαν πανταχού παρόντα στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων. Μέχρι που η αστικοποίηση και η καταστροφή του λαϊκού μας πολιτισμού από το κοσμοπολίτικο πρότυπο του καιρού μας ισοπέδωσε τα πάντα. Πρώτος την παρατήρηση αυτή έκανε ο μέγας Λαογράφος Νικόλαος Πολίτης, που κατ’ ουσίαν απέδειξε, αντλώντας υλικό από τον απλό λαό, ότι οι σημερινοί Έλληνες εξακολουθούν να πιστεύουν σε θεούς, νεράιδες, στοιχειά και δαιμόνια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που τα πίστευαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Άξιος συνεχιστής του έργου του Νικολάου Πολίτη υπήρξε ο Γ.Α. Μέγας, που το βιβλίο του “Ελληνικές Γιορτές” επανεκδόθη πρόσφατα από τις εκδόσεις “Εστία”. Από το βιβλίο του λοιπόν αυτό σας παραθέτουμε και το παρακάτω απόσπασμα:
“Όσον και αν η Εκκλησία προσεπάθησε με διδασκαλίας και νουθεσίας, με απειλάς και τιμωρίας να εκριζώση μύθους και συνηθείας της παλαιάς θρησκείας, ο άνθρωπος έμεινεν ο ίδιος εις την σκέψιν και το αίσθημα, προληπτικός και δεισιδαίμων, γεμάτος φόβους και τρόμους δια την ύπαρξιν και την ευτυχίαν του. Ασθένειαι, θάνατος, αποτυχίαι τον απειλούν ανά πάσαν στιγμήν και ο φόβος και η αγωνία του θολώνουν τον νουν, βλέπει και προοιωνίζεται δεινά, τα οποία προσπαθεί να προλάβη, ν’ αποτρέψη, ν’ αποσοβήση με τρόπους και μέσα που δεν έχουν πολλάκις σχέσιν με την αληθινήν εις τον Θεόν πίστιν, αλλ’ είναι μέθοδοι και συστήματα της μαγείας και της αρχαίας λατρείας”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου